കാലം പ്രണയത്തോട് ചെയ്യുന്നത്

കുറച്ചും കൂടി സ്നേഹിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് കൊതി തോന്നുമ്പോഴും ഇനി ഒരിക്കലും സ്നേഹിക്കാതിരിക്കട്ടെ എന്ന് ചിന്തിക്കാൻ പ്രണയം പഠിക്കും 

ഒരൊ തവണ യാത്ര പറഞ്ഞു പോകുമ്പോഴും നുറുങ്ങിപ്പോയിരുന്ന ഹൃദയം, അടുത്ത നിമിഷം ഉണ്ടായേക്കാവുന്ന ഒരു യാത്ര പറച്ചിലിന് തയാറായി നിൽക്കും 

ഒരിക്കൽ പ്രണയത്തിന്റെ ഒറ്റുകാരായിരുന്ന മൂക്കും ചുണ്ടും കണ്ണുകളുമൊക്കെ ഒരു വലിയ ചിരിയുടെ പുതപ്പണിഞ്ഞു നമ്മുടെ പ്രണയത്തോട് ദയ കാണിച്ചു തുടങ്ങും 

നീയില്ലാതെ ഇനിയൊരു ജന്മം കൂടി വയ്യെന്നറിയുമ്പോളും അടുത്ത ജന്മത്തെപ്പറ്റി നിന്നോട് തമാശ പറയും

എന്നെ കാണണമെന്ന് പറയുംമ്പോ കുറുമ്പ് കൊണ്ട് ചെറുതാവുന്ന നിന്റെ കണ്ണിൽ പ്രണയം തിരയാതിരിക്കാൻ ശീലിക്കും 

എന്നേക്കാൾ പ്രണയമുള്ളവളുടെ പിറന്നാളാശംസ നിന്നെ ഈ ദിവസം സന്തോഷം കൊണ്ട് മൂടട്ടെയെന്നു ആത്മാർഥമായി ആഗ്രഹിക്കും

ഭംഗി

 ഞാൻ വേറെ തന്നെ ഒരു ലോകത്താണോ ജീവിക്കുന്നതെന്ന് ഇടയ്ക്ക് എനിക്ക് സംശയം തോന്നും. 

ചിലപ്പോ നിറയെ നിറയെ നിറങ്ങൾ ഇങ്ങനെ ചിത്രകാരന്റെ ചായപ്പെൻസിൽ പോലെ ഒഴുകിയൊഴുകി എന്റെ ചുറ്റിലും നിറഞ്ഞെങ്കിൽ എന്ന് തോന്നും.

ചിലപ്പോൾ കറുപ്പും വെളുപ്പും മാത്രം.

മറ്റ് ചിലപ്പോൾ ശബ്ദങ്ങളോട് സ്നേഹം തോന്നും, ചിലപ്പോൾ നിശ്ശബ്ദതയോട്. 

ഞാൻ എന്തിനാണീ ലോകത്ത് എന്ന് ചിലപ്പോ തോന്നും, പിന്നെ ആലോചിക്കും അമൂർത്തവും അപൂർണവും ആയ ചിലതിനെയൊക്കെ സ്നേഹിക്കാനും ആരെങ്കിലും ഒക്കെ വേണ്ടേ. 

വക്ക് പൊട്ടിയ പാത്രങ്ങളിലും കയ്യടർന്നു പോയ ശില്പങ്ങളിലും അക്ഷരത്തെറ്റുള്ള കവിതകളിലും ഹൃദയം കോർത്തിടുന്ന ചിലർ